تقسیمات کشوری انگلستان
تقسیمات کشوری انگلستان شامل چهار سطح مختلف است که از طریق نهادهای اداری مختلف ایجاد شده برای اهداف دولتهای محلی اداره میشوند. بالاترین لایه از دولتهای محلی در انگلستان نه منطقه بودند: شمال شرق، شمال غرب، یورکشایر و هامبر، میدلند شرقی، میدلند غربی، شرق، جنوب شرق، جنوب غرب و لندن. این مناطق در سال ۱۹۹۴ به عنوان ادارات دولتی تشکیل شدند و دولت بریتانیا از طریق آنها به ارائه طیف گستردهای از سیاستها و برنامه منطقهای دست زد، اما اعضای این نهادها به جز لندن در هیچیک از مناطق از طریق آرای عمومی انتخاب نمیشدند. در سال ۲۰۱۱ این ادارات دولتی منطقهای ملغی شدند. امروزه مرزهای بین همان مناطق تعیینکننده حوزههای رایگیری یرای انتخاب اعضای پارلمان اروپا است.
پس از آنکه تفویض اختیارات در سایر نقاط بریتانیا آغاز شد بنا بر آن بود که برگزاری رفراندومهایی منطقهای در انگلستان برای انتخاب مجامع محلی حقوق بیشتری را به این مناطق تفویض کند تا اعطای اختیارات در سایر نقاط بریتانیا عادلانه باشد. این رفراندوم در لندن در سال ۱۹۹۸ پذیرفته شد و دو سال بعد شورای شهر لندن تشکیل شد. با این حال، زمانی که در سال ۲۰۰۴ رفراندوم شمال انگلستان در منطقه شمال شرق رد شد، روند همهپرسی متوقف گردید. مجامع منطقهای در خارج از لندن در سال ۲۰۱۰ لغو شدند و مسئولیتهای خود را به سازمانهای توسعه منطقهای مربوط و یک نظام جدید مقامات محلی منتقل کردند.
در لایه بعد از تقسیمات منطقهای، انگلستان به ۴۸ شهرستان تشریفاتی تقسیم شدهاست. این شهرستانها که به تدریج و از قرون وسطی به این سو شکل گرفتهاند در درجه اول به عنوان یک مرجع جغرافیایی استفاده میشوند. البته سابقه تشکیل بعضی از این شهرستانها کمتر است و به سال ۱۹۷۴ میلادی هم میرسد. هر یک از آنها یک لرد نایبالسلطنه و یک کلانتر عالی دارد. این دو مقام به مثابه نمایندگان محلی نهاد سلطنت بریتانیا هستند. در خارج از لندن بزرگ و مجمعالجزایر سیلی، انگلستان همچنین به ۸۳ ناحیه شهری و غیر شهری تقسیم شدهاست که این تقسیمبندی برای اهداف دولتهای محلی استفاده میشود. هر یک از آنها ممکن است از داخل یک منطقه جغرافیایی باشد یا بین چند منطقه تقسیم شده باشد.
کشور انگلستان از ۹ ناحیه، ۴۸ استان و ۳۲۶ شهرستان تشکیل شدهاست.
